วิจัยและนวัตกรรม
มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ ได้ดำเนินโครงการ “นวัตกรรมสู่ชุมชนเพื่อความยั่งยืน” ระหว่างไตรมาสที่ 1 ถึงไตรมาสที่ 3 ของปีงบประมาณ พ.ศ. 2567 ณ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมการพัฒนานวัตกรรมที่เกิดจากความร่วมมือของนักศึกษา อาจารย์ และชุมชนในพื้นที่ เป้าหมายสำคัญคือการพัฒนาแนวคิดเชิงสร้างสรรค์ที่สามารถนำไปต่อยอดในชีวิตจริงได้ และช่วยแก้ปัญหาของชุมชนอย่างยั่งยืนโครงการนี้เน้นการประยุกต์องค์ความรู้จากการเรียนการสอน และการวิจัย มาใช้พัฒนาผลงานที่สามารถนำไปใช้ได้จริง เช่น เครื่องมือทางการเกษตร นวัตกรรมด้านสิ่งแวดล้อม การแปรรูปผลิตภัณฑ์ รวมถึงระบบจัดการต่าง ๆ ในระดับท้องถิ่น ผ่านกระบวนการมีส่วนร่วมที่เน้นการลงพื้นที่จริง การทำงานกลุ่ม และเวิร์กช็อปผลผลิตจากโครงการคือผลงานวิจัยร่วมระหว่างอาจารย์และนักศึกษา ขณะเดียวกันก็เกิดผลลัพธ์ที่เป็นรูปธรรมในด้านการเพิ่มขีดความสามารถของชุมชน ทั้งทางเทคโนโลยีและการจัดการ โดยมีการสร้างเครือข่ายระหว่างมหาวิทยาลัย หน่วยงานรัฐ และสถานประกอบการในท้องถิ่น เพื่อขยายผลการใช้นวัตกรรมเหล่านั้นในวงกว้างโครงการนี้สอดคล้องโดยตรงกับ เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน SDG 9 ด้วยการส่งเสริมอุตสาหกรรมสร้างสรรค์ การวิจัยและพัฒนา รวมทั้งการสร้างระบบนิเวศของนวัตกรรมที่เกิดขึ้นในระดับชุมชน นับเป็นอีกหนึ่งความพยายามสำคัญของมหาวิทยาลัยในการเชื่อมโยงวิชาการกับการพัฒนาท้องถิ่น
ผลลัพธ์ที่ได้:
1. เกิดผลงานวิจัยเชิงประยุกต์จากอาจารย์และนักศึกษา
2. ชุมชนสามารถนำนวัตกรรมไปใช้งานได้จริง
3. เพิ่มเครือข่ายการพัฒนานวัตกรรมในท้องถิ่น
4. สร้างองค์ความรู้ใหม่ในชุมชนและเสริมศักยภาพการพึ่งพาตนเอง
5. ส่งเสริมการสร้างรากฐานอุตสาหกรรมในระดับฐานรากอย่างยั่งยืน
โครงการนวัตกรรมสู่ชุมชนเพื่อความยั่งยืน
SDGs : 9 17
1 ตุลาคม 2566 - 30 กันยายน 2567 คณะเทคโนโลยีการเกษตรและเทคโนโลยีอุตสาหกรรม
โครงการที่ 1 โครงการนวัตกรรมสู่ชุมชนเพื่อความยั่งยืน
1 ตุลาคม 2566 - 30 กันยายน 2567 คณะเทคโนโลยีการเกษตรและเทคโนโลยีอุตสาหกรรมมหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ ได้ดำเนินโครงการ “นวัตกรรมสู่ชุมชนเพื่อความยั่งยืน” ระหว่างไตรมาสที่ 1 ถึงไตรมาสที่ 3 ของปีงบประมาณ พ.ศ. 2567 ณ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมการพัฒนานวัตกรรมที่เกิดจากความร่วมมือของนักศึกษา อาจารย์ และชุมชนในพื้นที่ เป้าหมายสำคัญคือการพัฒนาแนวคิดเชิงสร้างสรรค์ที่สามารถนำไปต่อยอดในชีวิตจริงได้ และช่วยแก้ปัญหาของชุมชนอย่างยั่งยืนโครงการนี้เน้นการประยุกต์องค์ความรู้จากการเรียนการสอน และการวิจัย มาใช้พัฒนาผลงานที่สามารถนำไปใช้ได้จริง เช่น เครื่องมือทางการเกษตร นวัตกรรมด้านสิ่งแวดล้อม การแปรรูปผลิตภัณฑ์ รวมถึงระบบจัดการต่าง ๆ ในระดับท้องถิ่น ผ่านกระบวนการมีส่วนร่วมที่เน้นการลงพื้นที่จริง การทำงานกลุ่ม และเวิร์กช็อปผลผลิตจากโครงการคือผลงานวิจัยร่วมระหว่างอาจารย์และนักศึกษา ขณะเดียวกันก็เกิดผลลัพธ์ที่เป็นรูปธรรมในด้านการเพิ่มขีดความสามารถของชุมชน ทั้งทางเทคโนโลยีและการจัดการ โดยมีการสร้างเครือข่ายระหว่างมหาวิทยาลัย หน่วยงานรัฐ และสถานประกอบการในท้องถิ่น เพื่อขยายผลการใช้นวัตกรรมเหล่านั้นในวงกว้างโครงการนี้สอดคล้องโดยตรงกับ เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน SDG 9 ด้วยการส่งเสริมอุตสาหกรรมสร้างสรรค์ การวิจัยและพัฒนา รวมทั้งการสร้างระบบนิเวศของนวัตกรรมที่เกิดขึ้นในระดับชุมชน นับเป็นอีกหนึ่งความพยายามสำคัญของมหาวิทยาลัยในการเชื่อมโยงวิชาการกับการพัฒนาท้องถิ่น
ผลลัพธ์ที่ได้:
1. เกิดผลงานวิจัยเชิงประยุกต์จากอาจารย์และนักศึกษา
2. ชุมชนสามารถนำนวัตกรรมไปใช้งานได้จริง
3. เพิ่มเครือข่ายการพัฒนานวัตกรรมในท้องถิ่น
4. สร้างองค์ความรู้ใหม่ในชุมชนและเสริมศักยภาพการพึ่งพาตนเอง
5. ส่งเสริมการสร้างรากฐานอุตสาหกรรมในระดับฐานรากอย่างยั่งยืน
